Op safari door het moeras

Wat is deze week weer snel voorbij gevlogen! We kunnen niet wachten om jullie over al onze avonturen te vertellen.

Deze week hebben we nog een weekje op de maternity afdeling gestaan, samen met Dr. Marieke. We lopen iedere dag met z’n drietjes de visite, ieder z’n eigen patiënten, en kunnen overleggen wanneer we dat nodig vinden, heel fijn werken zo! Ook nu waren er behoorlijk wat verdrietige verhalen op de afdeling; er lijkt een toename te zijn van het aantal doodgeboren kindjes de laatste tijd…

Het was relatief rustig op de afdeling, waardoor we deze week ook tijd hadden om visite te lopen in de kibertini. Dit is een soort schuur met bedden, waar zwangere vrouwen die ver weg wonen liggen te wachten tot ze gaan bevallen. De meeste vrouwen hebben geen idee hoe lang ze al zwanger zijn, dus het is vaak erg lastig om in te schatten wanneer de baby gaat komen. Als we denken dat een vrouw echt hoogzwanger is, maken we voor de zekerheid een echo (vaak de eerste echo van die zwangerschap) om te kijken hoe groot het kindje is, en of er nog voldoende vruchtwater is. Aan de hand daarvan beslissen we dan of de moeder nog even kan wachten of dat we in moeten grijpen, met bijvoorbeeld een keizersnede.

Verder hebben we deze week veel meegekeken/meegeholpen op de operatiekamer. We hebben veel keizersnedes gezien en geassisteerd en ook een paar andere operaties bijgewoond, zoals liesbreukoperaties. Heel leuk en leerzaam, maar toch ook wel indrukwekkend en vermoeiend. Gelukkig kunnen we met z’n tweetjes goed relativeren en liggen we niet al te lang wakker van alle narigheid.

Dr. Marieke en Dr. David, en hun zoontje Damian zijn bij ons komen eten, we hebben op z’n Hollands Chinees gemaakt, met echte satésaus! Heel lekker en gezellig :)

Ook wilden we deze week het restaurantje vlakbij het ziekenhuis eens uitproberen. Eenmaal daar, bleek dat ze die avond geen eten hadden… Jammer! Dan maar naar de markt voor een lekkere portie afhaal-chips mayai (een soort omelet met frietjes erin). Met een flesje cola voelden we ons die avond weer even helemaal thuis :) Tijdens het wachten op het eten hebben we een potje gepest met een jongen uit de buurt, hij had snel door hoe het moest!

Gisteren zijn we op ontdekkingstocht naar Muleba gegaan. We waren hier al eerder geweest met de auto/pikipiki, maar dit keer wilden we gaan lopen. Hemelsbreed is het ongeveer 10 kilometer, maar we hadden ons laten vertellen dat we er zo’n 4 uur over zouden doen. Goed voorbereid gingen we op tijd op weg. Wat een mooie dag! Heerlijk weer (een beetje te heerlijk, we zijn allebei flink verbrand…). Nadat we waren afgedaald in de vallei, gingen we op zoek naar het moeras. Hier riepen we ‘botiboti’ in de hoop dat er iemand met een bootje zou komen om ons naar de overkant te brengen. Na een paar keer geroepen te hebben begon er wat beweging te komen in het riet. Op een gegeven moment kwam er een jongen tevoorschijn die ons in Swahili probeerde duidelijk te maken dat we op die plek moesten wachten, hij kwam zo terug. Zo gezegd, zo gedaan. Ongeveer een uur later kwam de jongen terug en gebaarde hij dat we onze schoenen en sokken beter uit konden doen, want we moesten eerst nog een meter of 100 door het moeras lopen om bij de boot te kunnen komen. Hier hadden we niet op gerekend! Met de modder tot aan de knieën en het nodige geglibber en gegil, hebben we de boot veilig bereikt en kon de kapitein ons naar de overkant varen. Wat een avontuur! Na het moeras zijn we helaas een beetje de verkeerde richting op gelopen, waardoor we uiteindelijk bijna 6 uur onderweg zijn geweest, maar het was het waard! Wat een mooie omgeving! En wat een lieve mensen, iedereen die we tegen kwamen was vriendelijk en nieuwsgierig waar we naartoe gingen, en iedereen wilde ons helpen de weg te wijzen.

Eenmaal aangekomen in Muleba, zijn we eerst neergeploft op een terrasje om een ‘koude’ tangawizi (soort ginger ale) te drinken, met een lekker visje erbij. Daarna zijn we op zoek gegaan naar mooie kitenge’s op de markt, om later kleren van te laten maken. We hebben hele mooie stoffen gezien! Leanne heeft er eentje gekocht en ik twee. Moe maar voldaan zijn we samen achterop de pikipiki terug naar huis gegaan, om daar de opgedroogde modder tussen onze tenen te kunnen wassen.

Vanochtend heeft Leanne nog geholpen op de operatiekamer, er moesten vijf keizersnedes gedaan worden, op z’n Afrikaans, met veel te weinig personeel. Zo maken we iedere dag weer iets nieuws mee, voorlopig vermaken we ons hier wel!

Tot volgende week!