Bijna halverwege...

De tijd vliegt hier voorbij, want terwijl ik dit schrijf zitten we al bijna op de helft van ons coschap in Tanzania! Het is bijna niet te geloven dat we alweer 6 volle weken in het ziekenhuis erop hebben zitten. Time flies when you’re having fun!
En fun hebben we ook zeker afgelopen week weer gehad! Deze week begon met het rondleiden van Nathasja haar ouders die vanuit Bukoba waren meegereisd naar Rubya om hier een paar dagen te blijven. Erg leuk om hen de plek te laten zien waar wij het al een aantal weken super naar onze zin hebben! Nathasja had dinsdag een extra dagje vrij om haar ouders wegwijs te maken in de omgeving en samen hebben ze een rondleiding gehad op de plantage van Patrick. Woensdag zijn we al om 7u gestart met de visite op de afdeling (jaa we werken hier toch ook nog wel hoor) om daarna met zijn vieren naar Muleba te lopen. Uiteraard moesten we weer een stukje met de boot, die dit keer toch een stukje dieper in het water lag met zoveel wazungu’s, door het moeras. Maarrr groot voordeel, het regenseizoen is nu een tijdje bezig waardoor er veel meer water was en de boot dus prima kon aanmeren. We hoefden dus niet meer met water (lees drab) tot onze knieen door het moeras te banjeren!:) Dubbele winst dus. Het was wederom weer een leuke, maar pittige tocht, zeker omdat het toch behoorlijk warm werd in het Tanzaniaanse zonnetje.
Omdat het alweer de laatste avond van Nathasja haar ouders was zijn we ’s avonds uit eten geweest in het restaurant net buiten de poort. Dit restaurant is deze maand nieuw leven ingeblazen door Kahatsi, de dataman van het ziekenhuis, vandaar dat we hem en zijn vrouw ook hadden uitgenodigd. Ook Patrick, Marieke, David en hun zoontje Damian waren van de partij. Het was erg gezellig en we hebben lekker gegeten!
Donderdag zijn Jan en Sylvia weer in alle vroegte naar Bukoba vertrokken en mochten wij weer om 7u aantreden voor de wekelijkse grashaksessie. Deze hebben we op vernuftige wijze weten in te korten (die blaren op je handen zijn nou niet bepaald fijn) door naar de OK te gaan waar een aantal mooie operaties op de planning stonden! Die dag hebben we o.a. een keizersnede gezien, heeft Nathasja geassisteerd bij een beenamputatie en heb ik samen met een van de dokters een geperforeerde darm gerepareerd. Erg interessant allemaal, en ook levensgevaarlijk, want de patiente van de beenamputatie was dusdanig verward dat ze het op de wazungu’s gemunt had en we moesten oppassen dat we niet opeens een paar tanden in onze arm hadden staan. 
Vrijdag zijn we naar Muganza vertrokken, om daar samen met 7 andere coassistenten de boot te pakken naar Rubonda Island voor een weekendje safari. Na een kleine inschattingsfout van onze kant kwamen we iets te laat (2,5h) aan bij de boot en waren de anderen al weg, maar gelukkig was er snel een andere boot die ons naar het eiland bracht. Daar konden we gelukkig nog aansluiten voor de auto safari en hebben we onze eerste olifant gezien! Weliswaar wat verdekt opgesteld, maar toch. ’S avonds gezellig gegeten, rond het kampvuur gezeten en spelletjes gespeeld waarna we heerlijk hebben geslapen in onze banga’s aan het meer.
De volgende dag zijn we gestart met een walking safari waarbij we nijlpaarden, aapjes en krokodillen hebben gespot. ’S Middags stond er nog een boatsafari op de planning, die redelijk heftig was door het onrustige water, maar we hebben wel weer veel krokodillen en superveel vogels gezien. Erg geslaagde safari’s dus! De laatste avond hebben we gezellig afgesloten en de volgende ochtend zijn we weer op de boot gestapt naar het vasteland.
Dit keer zijn Jenna en Eveline uit Sumve met ons meegegaan om een paar dagen mee te kijken in het ziekenhuis in Rubya. Het uitzicht vanuit de taxi viel al meteen in de smaak, dat hebben ze daar niet! En het blijft ook uitzonderlijk mooi natuurlijk, ook voor ons. Bij thuiskomst hebben we nog wat boodschappen ingeslagen op de zondagmarkt en meteen nog wat nieuwe kitenge’s gescoord om leuke kleding van te laten maken! Ook kwam Patrick onze gasten verwelkomen en hebben we een rondleiding gehad in zijn geboortedorp. Geheel gekleed in een fancy suit en met vier blanke vrouwen om zich heen voelde hij zich uiteraard helemaal de bom en we moesten dan ook menigmaal even stoppen om een praatje te maken met de locals. Het was ook weer een hele tippel (op slippers) naar het dorp, dus ’s avonds gingen de zelfgemaakte frietjes met mayonaise er dan ook goed in.
Vandaag zijn Jenna en Eveline met ons meegeweest naar het ziekenhuis, Nathasja en Jenna op de vrouwenafdeling en Eveline en ik op de mannenafdeling. Zeker leuk om ‘ons’ ziekenhuis aan andere coassistenten te laten zien. Uiteraard werden ook zij net als wij hartelijk ontvangen.
Komende woensdag zijn we dan echt al halverwege ons coschap (we zullen er een biertje op drinken), maar gelukkig hebben we nog heel wat weken om leuke dingen mee te maken en te leren. Jullie horen volgende week weer onze nieuwe verhalen!

Kwaherini!

Nathasja en Leanne