'Vakantie' op Mt. Meru

Daar zijn we weer! Geen blog meer van jullie favoriete medische studenten, maar van echte dokters dit keer (dat papiertje is immers maar formaliteit). Ondanks ons moeilijke afscheid van Rubya en alle lieve mensen daar hebben we weer een fantastische week achter de rug. Deze week was het dan eindelijk tijd voor de ‘echte’ vakantie!
Nadat we zondag weer een heerlijk lange busreis naar Mwanza achter de rug hadden was het maandag tijd om eens heerlijk uit te rusten aan het zwembad van het Tilapia hotel. Hier waren we wel even aan toe na onze drukke laatste week vol afscheid en feestjes. We hebben lekker geluierd en gezwommen, waarna ‘s avonds Eveline en Jenna bij ons aansloten. Samen hebben we onze coschap periode hier afgesloten met een lekker Tepanyaki etentje in het Tilapia.
De volgende dag was het voor Jenna tijd om naar Arusha te gaan vanuit waar ze met haar familie gaat reizen. Nathasja, Eveline en ik hadden deze dag een speciaal tripje op de planning staan, namelijk naar een lepra kamp in Mwanza. Een Nederlandse zuster (een bekende van Nathasja haar oma) werkt hier en had voor ons een rondleiding geregeld. Samen met zuster Cecilia zijn we hier naartoe geweest. Erg indrukwekkend maar vooral ook mooi om te zien dat er een plek is voor mensen met deze verschrikkelijke ziekte. We werden warm ontvangen (met name door de kinderen die niet meer van onze zijde weken) en hebben meegekeken hoe er voedsel en zeep werd uitgedeeld aan de familieleden van de patienten. Daarna hebben we nog een rondleiding over het terrein gehad. Op dezelfde dag hebben we ook een bezoek gebracht aan een soort opvang voor psychiatrische patienten, wat erg heftig was om te zien. ‘S middags hebben we lekker geluncht met echte witte bolletjes bij de zuster thuis, waarna we de rest van de middag doorgebracht hebben aan het zwembad.
Woensdag was het weer tijd voor de (voorlopig) laatste lange busreis, naar Arusha. Ik moet zeggen, zo’n busreis met je backpack is toch niet echt een pretje. Allereerst moesten we alle zeilen bijzetten om de buschauffeur ervan te overtuigen dat we onze backpacks echt niet in het ruim onder de bus wilden leggen, waarna het een hele kunst was om ons enigszins comfortabel te nestelen ingebouwd door spullen. Ik had daarnaast het geluk een dame met echte Tanzaniaanze rondingen te treffen naast me, waardoor ik nog ongeveer een halve stoel tot m’n beschikking had. Je kunt je voorstellen dat we blij waren dat we na 12h weer de bus uit konden rollen…
Donderdag was het zover, het begin van onze 3-daagse Mt. Meru beklimming. We werden opgehaald door onze gids Peter en de rest van de crew, waarna we na ons tweede breakfast aankwamen in het Arusha National Park waar onze klim ging beginnen. Onze groep, bestaande uit ons drieen en de Fransman Andy die we al eerder ontmoet hadden in Arusha, werd meteen aangevuld met een Australisch echtpaar. Pete en Diana, een echt ANWB echtpaar uit Melbourne inclusief matchende jas/tas/schoenen/sokken/wat niet, zouden de tour in 4 dagen doen maar hadden de eerste 3 dagen nagenoeg hetzelfde programma. Zo begonnen we de eerste dag redelijk rustig met een wandeling van ongeveer 4 uur naar de Miriakamba Hut op 2500m. Goed te doen en erg mooie natuur! ‘s avonds lekker gegeten en nog een taartje geknaagd want Pete was 61 geworden vandaag!
Op dag twee moesten we zo’n 1000m stijgen naar de Saddle Hut waar we onze tweede nacht zouden doorbrengen. Een redelijk pittige klim van zo’n 5u met een behoorlijk aantal safari ants in the pants (die hier gewoon bijten). Wel weer met een prachtig uitzicht, op de ‘kleine’ top dit keer, Little Meru. Na even uitgerust en geluncht te hebben in het kamp was het tijd om deze Little Meru te beklimmen voor de zonsondergang. Heel erg gaaf, en ook best wel hoog! 3820m bereikt deze dag.
Maarrr dat was natuurlijk niet waarvoor we kwamen! We wilden naar de ‘echte’ top! Zaterdag zijn we al om 1.00h ‘s nachts aan deze klim begonnen. In het pikkedonker, met skikleding aan tegen de kou en inclusief shiny hoofdlamp zijn we gestart. De lucht was erg helder waardoor we een prachtige sterrenhemel boven ons hadden. De klim naar de top duurde maarliefst 6h en bevatte voornamelijk zeer steile bergpaadjes en rotsen waar je overheen moest klauteren. Niet de makkelijkste tocht dus! Om 6.30 hadden Eveline, Andy, Peter (de gids) en ik dan eindelijk het hoogste punt bereikt, 4566m! Hijgend als een postpaard door het gebrek aan zuurstof, maar met een prachtig uitzicht van de zonsopgang achter de Kilimanjaro waren we heel erg blij dat we het gehaald hadden! Nathasja, die helaas veel last had van haar voet tijdens het lopen, heeft mede dankzij haar prive gids Francis iets later ook de top gehaald. Superknap! Stiekem zijn we best trots dat we t toch maar geflikt hebben alledrie. Maarrr, als je een berg op klimt, dan moet je er ook weer af! En vooral die terugweg was echt afzien… In totaal hebben we de laatste dag maarliefst 14h gewandeld/geklommen voordat we weer terug waren op het 2500m punt. Pete en Diana, die toch al heel wat bergen beklommen hadden in hun leven, waren het er unaniem over eens dat dit toch echt wel de zwaarste klim ooit was geweest. En wij dachten een goede keus gemaakt te hebben met Mt. Meru i.p.v. de Kilimanjaro…! Het laatste stukje naar de gate hebben we afgelegd met de auto omdat we het qua tijd niet meer zouden redden en Nathasja te veel last had van haar voet. In het hotel aangekomen hebben we snel wat gegeten waarna we meteen ons bed in zijn gedoken. Een vermoeiende, maar supergave ervaring!
Gelukkig hadden we vandaag een rustdag gepland, die hard nodig was voor onze arme beentjes. We hebben heerlijk aan het zwembad van het luxe Kibo Palace Hotel gelegen waar we onszelf verwend hebben met een welverdiende cocktail!
Morgen is het dan eindelijk tijd om wilde beessies te gaat spotten, want onze 7-daagse safari gaat beginnen! Verrekijker en safarihoedje liggen klaar, dus we zijn helemaal voorbereid:P Jullie horen volgende week meer!

Tutaonana

Nathasja & Leanne