Een afwisselende eerste week

Jambo wazungu!

Deze week zijn we dan echt begonnen in het ziekenhuis. Na nog een oefensessie met Godfrey hadden we onze introductie goed voorbereid en waren we klaar voor onze eerste dag als mwanafunzi daktari (= student-dokters). De dag begint hier met de morning prayer, waar gebeden en gezongen wordt, en een soort peptalk wordt gegeven door Dr. George, het hoofd van het ziekenhuis. Alles gaat in het Swahili, dus het is soms nog erg lastig om te volgen. Halverwege de morning prayer werden wij, de wazungu, naar voren geroepen door de manager van het ziekenhuis, om ons voor te stellen aan alle werknemers. Dit ging verbazingwekkend goed! We hebben keurig onze speech gegeven en kregen nadien een groot applaus. Na de morning prayer gaan de dokters verder met de morning report, een soort overdracht, van die weekend/nachtdienst. Dit gaat gelukkig grotendeels in het Engels. Verder worden ook nog allerlei logistieke zaken besproken, wel weer in Swahili, waardoor het best wel lang kan duren. Rond een uur of 10 konden we dan echt beginnen aan de visite. We hebben gekozen voor de maternity afdeling, waar de Nederlandse tropenarts, Dr. Marieke, in charge is. Op onze eerste dag hebben we vooral onze ogen uitgekeken en heel veel nieuwe Swahili-zinnen geleerd. Ondanks dat we nog niet alles kunnen volgen, is dit wel een erg indrukwekkende afdeling! Veel vrouwen zijn al vaak zwanger geweest en hebben al een hoop ellende meegemaakt in de vorige zwangerschappen. Na deze indrukwekkende eerste dag zijn we lekker gaan relaxen op ons nu al favoriete plekje; het uitzichtpunt in onze ‘achtertuin’. Hier kunnen we alle indrukken goed laten bezinken en weer even helemaal tot onszelf komen, heerlijk!

Dinsdag werd de routine alweer in de war geschopt, want we moesten het juiste visum gaan halen. In Dar es Salaam hadden we op het vliegveld een toeristenvisum gekregen, maar om in het ziekenhuis te werken moeten we een business visum hebben. We gingen met de manager en een chauffeur richting de grens met Uganda, op ongeveer 3 uur rijden. De heenweg duurde wat langer, vanwege ‘zaken’ die nog geregeld moesten worden in Bukoba. Eenmaal aangekomen bij de grens bleek dat we niet zomaar een business visum konden krijgen, maar dat we eerst officieel het land uit moesten, om dan bij binnenkomst het juiste visum te kunnen krijgen. Kortom; even de grens over naar Uganda, daar een stempel voor een toeristenvisum kopen, dan Uganda weer uit, met opnieuw een stempel, dan Tanzania in, met een stempel. 10 uur en 300 dollar verder hebben we dan eindelijk het juiste visum. Ons humeur werd echter gauw weer beter op de weg terug naar Rubya, wat een mooie route! We namen een ‘short cut’, wat volgens ons eigenlijk veel langer duurde, maar waardoor we echt het binnenland van Tanzania konden zien. Super! Eenmaal thuis was het koor net op onze stoep aan het oefenen, wat ons een warm welkom opleverde. Wat een mooie dag.

De rest van de week hebben we met Dr. Marieke meegelopen op de maternity ward, en sinds vrijdag hebben we ook onze eigen patiënten gezien! Jawel, in ons boerenkool-Swahili kunnen we ons al aardig redden.

Vrijdag was een hectische dag op de afdeling, veel indrukwekkende patiënten, waaronder een vrouw die op de grond op de gang van de afdeling was bevallen. Na deze drukke ochtend gingen we zoals gewoonlijk weer naar ons uitkijkpunt om even lekker te genieten. Helaas werd hier mijn (= Nathasja) telefoon gestolen! Heel jammer… Het hele ziekenhuis werd opgetrommeld om de dader te vinden, maar tot op heden is er nog geen spoor van de telefoon te bekennen.

Zaterdag gingen we met Dr. Marieke en haar zoontje Damian naar het dichtstbijzijnde stadje Muleba. Hier hebben we flink inkopen gedaan voor de komende week en heb ik ook weer een nieuwe telefoon gekocht; een authentieke Tanzaniaanse Tecno!

Vanochtend, zondagochtend, zijn we met Godfrey naar de kerk gegaan. Dit was erg indrukwekkend! Godfrey heeft de hele dienst voor ons vertaald en natuurlijk moesten we ons ook hier weer in het Swahili voorstellen. Er werd gezongen en gedanst en veel en hard gebeden. Niet te vergelijken met een Nederlandse mis.

De afgelopen dagen is het heerlijk weer geweest, we hebben meerdere middagen gezond op het uitzichtpunt. Vandaag is echter overduidelijk dat we midden in het regenseizoen zitten, het houdt niet op! Onze watertank overstroomt zelfs al. Wel een perfecte zondag om de laatste aflevering van Wie is de Mol te kijken.

Al met al een hele leuke en hectische week! We kijken nu al uit naar de komende week en alle dingen die we mee gaan maken. We houden jullie op de hoogte!

Badaaye! (= laterrrrr)

Leanne en Nathasja