The return of Tokkie 2

21 mei 2018 - Muleba, Tanzania

Na een drukke week met de Flying Medical Service en veel heen en weer gereis, waren we blij dat we deze week weer lekker aan de slag konden in Rubya. Leanne is weer op de maternity/labour afdeling begonnen, samen met Dr. Elice, en ik ben op de kinderafdeling begonnen. We lopen allebei nu zo goed als zelfstandig visite, heel leuk om te merken hoe we vooruitgaan! Over twee weken zijn we onofficieel dan ook al dokter!

Dinsdag hoorden we een bekend gekakel voor het huis, Tokkie 2 was terug! Met behulp van de buurman hebben we de kip weten te vangen (wie ‘m vangt, mag ‘m houden) en in het hok gestopt. Helaas niet voor lange duur, want de volgende dag was ‘ie weer ontsnapt! Beetje jammer.. We hebben denk ik te hard gezegd dat ‘ie binnenkort op de barbeque gaat.

Woensdag zijn we met Dr. Peter op outreach naar Buganguzi geweest. Dit is een dorpje op ongeveer 30 minuten rijden, waar een klein kliniekje is. Hier gaat het CTC-team, dat de zorg voor hiv-patiënten regelt, iedere maand naartoe om alle hiv-positieve patiënten van de juiste medicijnen te voorzien en om in de gaten te houden hoe het met de mensen gaat. Heel bijzonder om een dag bij te zijn! Toen we aankwamen waren de meeste patiënten er al, maar de dossiers moesten nog verdeeld worden. In die tijd zijn wij even gaan ‘ontbijten’, wat we thuis natuurlijk al gedaan hadden. Zo zaten we dus om tien uur ‘s ochtends een kilo rijst per persoon weg te werken, met een sausje met ondefinieerbare stukken vlees… Ook weer een hele ervaring. Na het ontbijt konden we aan de slag in de kliniek. Alle patiënten kwamen een voor een langs met hun dossier, waar we wat gegevens in moesten noteren en moesten beslissen of ze de komende maand dezelfde medicatie zouden krijgen of dat we nieuwe medicatie zouden voorschrijven. Niet heel ingewikkeld, maar wel heel nuttig werk! Daarna gingen de patiënten door naar de volgende tafel om de juiste medicatie mee te nemen. Veel mensen kwamen ook voor andere familieleden, zodat niet iedereen iedere maand hoeft te komen. Deze hele organisatie is gratis voor alle patiënten, dus iedere hiv-positieve patiënt heeft beschikking tot de juiste zorg.

Donderdag een ‘normale’ dag in het ziekenhuis, en ‘s middags even langs Whitness de naaister om onze nieuwe bestelling op te halen. We hebben weer een hoop leuke dingetjes erbij voor de verzameling! ‘s Avonds kwamen Dr. David en Patrick bij ons eten, zelfgemaakte falafel, lekker!

Vrijdag zijn we na de ronde op de afdelingen samen met Fleur, de lerares uit Nederland die hier sinds 2 weken vlakbij woont, naar Bukoba gegaan voor een weekendje pumzika. Onderweg naar de taxi kwamen we tot onze verbazing weer Tokkie 2 tegen! Bepakt en bezakt hebben we de kip toch weer weten te vangen en snel in het hok gestopt. Dit keer laten we ‘m niet meer vrij!

Godfrey was al in de stad en we zijn met z’n allen gaan eten aan het water. Zaterdag zijn we gaan zwemmen bij ‘het’ zwembad van Bukoba, al was het weer niet al te best. Maar goed, we zouden gaan zwemmen, dus gezwommen werd er! Godfrey moest op tijd weer terug naar Rubya, voor de finale van de voetbalcompetitie van de studenten. De drie wazungu hebben die middag heerlijk uitgerust op het strandje. ‘s Avonds kwam Dr. David naar Bukoba voor een avondje uit, en dat hebben we geweten ook! We begonnen in Casanova, een bar met live muziek. Om twaalf uur gaat dit café dicht, en zijn we verhuisd naar Club Mint, een heuse nachtclub, waar wij natuurlijk weer de grootste attractie van de avond waren. Heel gezellig! Zondagochtend hadden we wel even tijd nodig om weer op gang te komen, rustig aan ontbeten en toen terug naar het zwembad, want de zon scheen! Daar hebben we nog een paar uurtjes gerelaxed, om vervolgens met Dr. David terug naar Rubya te rijden. Weer een druk weekend, maar wel heel gezellig!

Baadaye! (tot laterrrr)

Foto’s

4 Reacties

  1. Marianne:
    21 mei 2018
    Laat tokkie nou maar lekker leven dat heeft hij wel verdiend na al die ontsnappingspogingen . Denk aan de kofferruimte met al die gekochte spullen en ga er maar vanuit als jullie weer terug zijn in Nederland ( en daar zien we naar uit) zijn jullie ook de attractie van de dag (avond ) of misschien wel de week. We zijn aan het aftellen
  2. Mariska:
    21 mei 2018
    Hahaha, arme Tokkie 2! Ik zou er ook vandoor gaan als ik dreigde te eindigen als kipcorn... De verhalen klinken weer ontzettend tof! Geniet er nog maar van daar samen ;) Liefs X
  3. Sandra:
    21 mei 2018
    Tokkie verdient toch wel een beetje vrijheid, na al zijn ontsnappingspogingen! Wel leuk, dat hij steeds terug blijft komen :)
  4. Miryam Donkervoet:
    22 mei 2018
    Leuk om jullie belevenissen zo te volgen, Leanne! Veel (werk)plezier nog de laatste weken!